"Als je rouwt, is liefde het eindpunt" (Riet Fiddelaers-Jaspers)

Op zoek naar informatie?

Iedereen komt in aanraking met verlies, in meer of in mindere mate. En waar je soms prima in staat bent hier mee om te gaan, lijkt het op een ander moment of in een andere situatie veel ingewikkelder dit het hoofd te bieden. Chaos die je kan overspoelen, een gevoel van onrust, behoefte aan antwoorden, inzicht verkrijgen op processen die spelen, een gevoel van wanorde, en nog zoveel meer; het kunnen allemaal aanleidingen zijn die ervoor zorgen, dat je hier informatie over zoekt.

Of misschien realiseer je je dat je je niet (meer) geholpen voelt met alle adviezen van mensen om je heen of met het vergelijken van de zwaarte verlies (‘weet je wie het pas echt zwaar heeft?’). En dat je je niet gehoord en gezien voelt als men je probeert af te leiden of als men je verlies negeert. Al het relativeren, het noemen van clichés (geef het maar tijd, na regen komt zonneschijn, er komt weer licht aan het einde van de tunnel…) of het suggereren dat het wel weer gaat, het zal best goed bedoeld zijn, maar je voelt je niet geholpen. Het vertroebelt of versluiert jouw rouw (rouwsluiers, Van de Bout, 1997) en je voelt dat je behoefte hebt aan meer:

• Het verlies voelt te zwaar en je komt in een wirwar van emoties; uiteenlopend van verdriet, ontkenning, angst, boosheid, schaamte, eenzaamheid of nog heel andere gevoelens.
• Het is goed mogelijk dat een traumatische ervaring van korter of langer geleden wordt verbonden aan het huidige verlies. Je voelt dat er een verband is.
• Of je ziet ineens dat je kinderen voor (de overgebleven) ouder(s) gaan zorgen of je herkent dat je dit zelf hebt gedaan bij je eigen ouder(s).
• Je loopt vast in je relatie/studie/werk en je krijgt je vinger er maar niet op waarom dit zo is.
• Je voelt je schuldig
• Waar je normaal helder en scherp processen kunt overzien en analyseren, merk je dat dit niet meer lukt.
• Wat vanzelfsprekend leek, blijkt dit ineens niet meer te zijn.
• Je wordt geconfronteerd met het feit dat, zeker in het geval van verlies, je leven één dynamisch proces is met voortdurende veranderingen.
• Je wordt op momenten van verlies geconfronteerd met je eigen opvattingen over het bestaan, maar soms ook met de tegenstrijdigheden tussen wat je hoofd je vertelt en je hart je doet voelen.
• Je relatie(s) loopt/lopen fout
• Je merkt dat je niet goed zorgt voor jezelf en/of dat je je afsluit voor anderen
• Je hebt allerlei fysieke kwaaltjes zonder dat er een duidelijke oorzaak is
• Je bent bang dat je nog meer gaat verliezen
• Of…… of….

Als gediplomeerd rouw- en verliesbegeleider help ik je graag om samen te kijken naar het verlies, dat je ervaren hebt en naar de veranderingen die hierom heen spelen. Ik help je gevoelens en gedachten in het hier en nu te ontrafelen van het verliesgevoel van eerder in je leven, om zo weer ruimte creëren voor de toekomst.

Het gaat om het vinden van je eigen manier om het verlies op te nemen of te verweven in je leven (Manu Keirse). Iedereen doet dit op zijn of haar eigen manier en in zijn eigen tempo. Rouw is namelijk als een vingerafdruk: voor iedereen verschillend. Zowel in tempo, intensiteit, als uitwerking, afhankelijk van zoveel individuele verschillen. Het helpt als je een manier weet te vinden om diegene of datgene dat je verloren bent, niet alleen niet te vergeten, maar juist op weet te nemen in je huidige leven. Daardoor ontstaat ruimte om de toekomst weer vorm te geven.

 BELANGRIJKE VRAGEN IN JE LEVEN:

Hoe welkom was je op de wereld, bij je ouders/verzorgers?
Kon je je veilig hechten aan je ouders/verzorgers?
Hoe dichtbij durf je anderen te laten komen?
Hoe ging men thuis om met afscheid nemen?
Mocht je op je eigen manier rouwen?
En hoe heb je geleerd zingeving aan verlies te geven?

Al deze elementen die je vroeger ervaren of geleerd hebt, hebben invloed op de manier waarop je er in het hier en nu mee omgaat.

Niet genomen rouw en/of het ontkennen van rouw kunnen op langere termijn leiden tot problemen op allerlei levensgebieden. Kunnen rouwen vraagt van je dat je je eigen emoties toe weet te laten en te doorleven. Daarbij heb je anderen nodig, zodat je je gesteund en gerespecteerd voelt en zodat je gevoelens met anderen kunt delen. Soms hebben mensen hulp bij verlies nodig om het verdriet toe te laten, erbij stil te staan, te delen en te voelen. Rouwbegeleiding helpt je weer in contact te komen met je gevoel en je hart, zodat je je opnieuw kunnen hechten en verbindingen kunt aangaan om zo weer zin aan je leven te kunnen geven. Als je datgene of diegene die je verloren bent een plek in je leven in het nu weet te geven, kun je je weer richten op de toekomst.

"Open de poort van je hart. Niet altijd, maar altijd weer opnieuw" (Riet Fiddelaers-Jaspers)